تراژدی آب و نفت: سیالاتی که جهان وابسته به آنهاست

در جهان امروز هیچ فعالیتی بدون صرف انرژی انجام نمی­گیرد. هر حرکتی نیاز به انرژی دارد. از سال 1940 مصرف زغال سنگ رو به کاهش نهاد و مصرف نفت مورد توجه قرار گرفت. به هر حال با مطالعه­ی سرگذشت تشکیل و به وجود آمدن نفت این نکته را متوجه می­شویم که این ماده­ی با ارزش بالاخره روزی از میان انسان­ها رخت خواهد بست. حتی این تفکر در منطقه­ای مانند خاورمیانه که بیش از 60 % ذخایر نفتی جهان را در خود جای داده است نیز دور از انتظار نیست. از سال 1972 مسئله نفت و بحران انرژی موضوع روز جهان گردید. امروزه چون انرژی حرف اول صنایع را می زند، مطمئنا باید به فکر تولید انرژی بود. اما انرژی هایی پایدار و تجدیدپذیر. یعنی انرژی هایی که مولد هستند، آلودگی محیطی ندارند و غیره. شاید تا 50 سال پیش کمتر کسی تصور می­کرد که آب و کمبود آن بتواند بزرگترین مانع توسعه و رشد اقتصادی بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته و باعث دغدغه و نگرانی مردم کشور ها گردد. سرانه­ی آب قابل تجدید در ایران m 3 1600 در سال برای هر نفر است، یعنی در حد بحران. با توجه به شرایط موجود باید خود را آماده­ی مقابله با آن نمود. چون آب همانند نفت نیست که با کاهش یا کمبود آن بتوان جایگزینی برای آن یافت. از جمله اقدامات می­توان: 1) جلوگیری از فرسایش آبی خاک­ها 2) سیستم­های آبیاری و 3) استفاده از آب­های شور را نام برد. در کل بحران کم آبی امری است اجتناب ناپذیر که راهی جز مقابله ندارد.