نقش آموزش و پرورش در توسعه ی امنیت اجتماعی

در خصوص اهمیّت امنیت اجتماعی، همین بس که در کلام رفیع پیامبر اسلام (ص)، در کنار سلامتی، امنیت «اجتماعی» به عنوان نعمت قدرناشناخته‌ای برای بشریت قلمداد شده است. بر این اساس اگر در جامعه‌ای بسترهای لازم برای تجلّی امنیت اجتماعی فراهم شود، بسیاری از آسیب‌ها، بحران‌ها و عوامل مخرب دیگر از بین می‌رود و در پرتو سامان اجتماعی کاربست‌های توسعۀ ملّی در ابعاد مختلف بنیان گذاشته می شود. بدیهی است هر انتظاری در گسترۀ امنیت اجتماعی یک جامعه پیوند ژرفی با وضعیت تعلیم و تربیت آن جامعه دارد. در واقع نظام آموزش ‌و پرورش مهم ترین مرجع اثرگذار تلقی می‌شود که می‌تواند در جهت رشد و تعالی افراد نقش موثری ایفا کند. از این حیث برجسته‌ترین مولفه‌های اثربخش در راستای ایجاد امنیت اجتماعی که در نظام آموزش‌وپرورش قابل تبیین است عبارتند از: تقویت هویت ملّی، تقویت حس مسئولیت-پذیری، رشد روحی ‌و روانی افراد،‌ آگاه ساختن فراگیران در جهت پیشگیری از جرایم، کمک به آن‌ها در تحلیل و تفسیر ارزش‌ها و مفاهیمی که از طریق وسایل ارتباط جمعی دریافت می‌شود، افزایش آگاهی و هوشیاری از قوانین و مقررات اجتماعی، افزایش دانایی زنان، آگاه سازی در جهت تقویت مبنای خانواده، ‌ایجاد نگرش‌های مثبت نسبت به محیط‌زیست و تقویت حس خداپرستی. فراگیر با معرفت بر این ضرورت‌ها،‌ به اندازه‌ای به رشد و کمال دست می‌یابد که ضمن آشنایی به حقوق خویش با آگاهی کامل، در تمام شرایط، حقوق دیگران را به درستی رعایت می‌کند و در سایۀ تحکیم امنیت اجتماعی به دنبال ترقی جامعه و ایجاد یک زندگی متعالی برای خویش و دیگران است.