تاثیر زیرساخت های سرمایه گذاری بر رشد اقتصادی ایران

نقش و اهمیت سرمایه­گذاری در فرایند رشد و توسعۀ اقتصادی جوامع در اکثر نظریات رشد و توسعۀ اقتصادی مورد تاکید قرار گرفته است. با توجه به کمبود منابع سرمایه­گذاری و ضرورت تخصیص بهینۀ این منابع جهت تحریک رشد اقتصادی، لازم است مزیت­های نسبی یک کشور در زمینۀ تخصیص منابع سرمایه­گذاری به درستی شناسایی شده و با هدایت منابع سرمایه­گذاری به مولدترین و کارامدترین بخش­ها، زمینۀ استفاده کارامد از منابع محدود در جهت تسریع رشد اقتصادی فراهم گردد. این پژوهش در همین راستا با هدف بررسی سرمایه­گذاری­های انجام شده در بخش­های کشاورزی، نفت و گاز، صنایع و معادن و خدمات به دنبال یافتن بخش یا بخش­هایی است که سرمایه‌گذاری در آنها به لحاظ تسریع رشد تولید ناخالص داخلی، قابل توجه بوده است. به همین منظور ابتدا از معیار نسبت نهایی سرمایه به تولید استفاده شده و با تشریح آن، برای هر کدام از بخش­های اقتصادی کشور در دوره 1381-1338 نسبت نهایی سرمایه به تولید محاسبه شده است. چون در مورد کارامدی این معیار اختلاف نظر وجود دارد، در ادامه با استفاده از یک مدل رشد درون­زا کارامدی سرمایه­گذاری‌های انجام شده در بخش­های مختلف اقتصادی کشور طی دورۀ مذکور بررسی می­گردد.