بررسی نقش دانش جغرافیا و جغرافیدان در طراحی و تدوین الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت

الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت از جمله مباحثی است که در چند سال اخیر با اهداف درگیر گردن نخبگان و متفکران درحل مسائل کلان کشور و همچنین بهره­گیری از ظرفیت­ها و توان­های موجود برای جاده­سازی و ریل­گذاری برای پیشرفت، از سوی رهبر فرزانه انقلاب مطرح شده است. این طرح به جهت الگو بودن، بحث جدید، پیچیده و همه­جانبه­ای است که مطالعات همه­جانبه وگستردۀ اندیشمندان مختلف را نیاز دارد. در این بین دانش جغرافیا به عنوان علم مکان و علم پشتیبان حیات کرۀ زمین می­تواند نقش مهم و محوری در تهیه و تدوین این الگو و ایجاد همگرایی بین نخبگان و اندیشمندان کشورداشته باشد. دانش جغرافیا از یک سو به جهت ماهیت میان­دانشی خود و روش مطالعۀ سیستمی، و ازسوی دیگر، توجه به مقولۀ عدالت اجتماعی و به کارگیری شیوه­های مطلوب در شناخت توانمندی­ها و ظرفیت­های مکانی و بهره­گیری از برنامه­های جامع پیشرفت و توسعه از جمله برنامۀ «آمایش سرزمین» می­تواند در متن این حرکت علمی باشد. ولی متاسفانه این دانش ارزشمند به جهت ناشناخته بودن در کشور در حاشیه مانده است، در حالی­که جایگاه دانش جغرافیا و جغرافیدان در هر طرحی که مربوط به فضای زندگی و جغرافیایی کشور می­شود باید در متن باشد. مقالۀ حاضر که به روش تالیفی- توصیفی نگاشته شده است، ضمن تبیین مفاهیم، اهداف، اهمیت، ضرورت و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به نقش دانش جغرافیا و جغرافیدان در عرصه های این الگو پرداخته است.