تاثیر اندیشه فرجام شناسانۀ اسلام در پرستاری: تعریف متاپارادیم انسان بر اساس متون اسلامی و مقایسه آن با نظریه های پرستاری غرب

مفاهیم بر اساس فلسفه­ها و عقاید حاکم بر هر جامعه دارای تعاریف متفاوتی می­گردند. بنابراین، لزوم تعریف مفهوم انسان در پرستاری بر اساس عقیده به معاد ضروری بنظر می­رسد. در این مقاله از روش اقتباس مفهوم واکر و اوانت در نظریه­پردازی استفاده شد که مفهوم انسان از نظریه­های آیت الله جوادی آملی، مصباح یزدی و محمد تقی جعفری استخراج شد. یافته­ها نشان دادند انسان متشکل از روح و جسم است که بر مبنای فطرت الهی آفریده شده است­.­ حرکت بر اساس فطرت با کمک عقل، اختیار و ایمان انجام می­پذیرد تا به نهایت سلامت روح که قلب سلیم است دست یابد. انسان برای رسیدن به قلب­ سلیم باید ساحات وجودی­اش که شامل نباتی­، حیوانی و عقلانی است ­را طی کند. بنابراین، وظیفۀ پرستار، کمک به مددجویان برای­دستیابی به فطرت­ واقعی وجودی خود بر اساس ساحات انسانی است. بنابراین بر­اساس تعریف موجود به نوعی به برتری روح بر جسم معتقد هستیم. در این دیدگاه بر خلاف نظریه­های موجود، برتری توجهات پرستاری به مسائل روحی است. همچنین بر خلاف تعاریف نظریه­پردازان مراقبتی، آنچه هدایتگر طراحی برنامه­های پرستاری است، فطرت انسان است نه نیاز­ها و تجربیات فرد. بنابراین در این دیدگاه وظیفه پرستار کمک به انسان است بر اساس فطرت الهی (موجودی که خلق شده و در نهایت به سوی پروردگار باز می گردد)، برای رسیدن به نهایت سلامت که همان داشتن قلب سلیم در روز قیامت است.