جهان بینی اسلامی و هستی شناسی سبک زندگی اسلامی ایرانی:رویکردی راهبردی

مفهوم سبک زندگی از جمله مفاهیمی است که به کارگیری آن می­تواند گویای واقعیت پیچیدۀ رفتارها و نگرش­های فرهنگی و اجتماعی جامعه باشد. در تعاریفی که از سبک زندگی از منظر بزرگان علم جامعه­شناسی بیان می­گردد اینگونه مطرح می­شود که سبک زندگی مجموعۀ رفتارها و الگوهای کنش­های فرد است که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی باشد و کم و کیف نظام باورها و کنش های فرد را نمایندگی نماید. تمایز و تفاوت سبک زندگی اسلامی و غربی به تفاوت­های بنیادین جهان­بینی اسلامی و هستی­شناسی دنیای مدرن باز می­گردد. جهان­بینی افراد بر نحوۀ برداشت و تلقی هر یک از آنها از مفهوم سبک زندگی، ماهیت و غایات آن تاثیر بنیادین دارد تا آنجا که شاید بتوان گفت تضاد جدی بین فرهنگ غرب و فرهنگ اسلامی‌- ‌ایرانی از نوع نگرش هستی­شناختی آنها به سبک زندگی ناشی می­شود. بدین­معنا که فرهنگ اسلامی‌- ‌ایرانی بر اساس نوعی نگاه الهی و آخرت‌­اندیش سامان یافته است و درست در نقطه‌ی مقابل فرهنگ غربی است که بر مبنای نوعی نگاه سکولار، اولویت را به زندگی دنیوی و مصرف­گرایی می­دهد. در زمینۀ سبک زندگی، تضاد جدی بین فرهنگ غرب و فرهنگ خودی وجود دارد. تعریفی که فرهنگ اسلامی‌- ‌ایرانی از زندگی و خوب و بد بودن آن بر اساس آخرت‌گرایی و نقش مزرعه بودن زندگی دنیوی برای زندگی اخروی، که هدف اصلی و زندگی واقعی است، برایمان دارد؛ درست در نقطه‌ی مقابل فرهنگ غربی است که بر مبنای مکتب اومانیسم و لذت‌گرایی و غایی بودن زندگی دنیوی استوار است.