سبک زندگی و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت رویکرد مفهومی

به تحقیق، «سبک زندگی» به عنوان یک اصطلاح فرهنگی با رویکرد مردمشناختی و جامعه­شناختی، ظرفیت تقیّد به دینی­بودن را دارد و هم­چنان که اصول کلی لیبرالیسم مانند فردگرایی و استقلال، سبک خاصّی را برای زندگی بشر رقم می­زند و الزاماتی مانند شبکه­های فضای مجازی و تکنولوژی­های ارتباطی، روش­های خاصی را بر زندگی آدمی تحمیل می­کنند، دین و مذهب نیز با توجّه به اصول بنیادی هستی­شناختی و انسان­شناختی و اهداف خاصّش، سبکی از زندگی طلب می­کند که با همان اصول و اهداف سازگار است. این مسئله با شناخت و تفسیر و عملیاتی ساختن الگوی اسلامی ایران پیشرفت پیوند تنگاتنگی دارد و از اجزای اصلی و مهم آن می­باشد. در این مقاله با رویکرد مفهومی به این موضوع اساسی پرداخته شده است. روش بحث نظری و تحلیلی بوده و ضمن معرفی اجمالی آرا و نظرات دانشمندان علوم انسانی و اجتماعی، مفهوم سبک زندگی در فرهنگ­های مختلف مورد توجه قرار گرفته و سعی شده است از گستردگی و یا محدودیت موضوعی آن پرهیز شود و در پایان شیوه­های جهانی و ملی و محلی را در چارچوب فرهنگ و ارزش­های ناب اسلامی ایران توصیه می­نماید که ضرورت حیاتی برای شناخت و تحقق الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در قرن 21 و چشم­انداز اعتلای کشور اسلامی ایران در افق آینده می­باشد.