رفاه خانواده در ایران پس از انقلاب اسلامی

خانواده نقش حساس و مهمی در شکل­دهی به جامعه ایفا می­کند. در بسیاری از جوامع ماهیت خانواده به لحاظ فرایند مدرنیزه شدن و فشارهای مداوم توسعه تا حدی تغییر نموده است. این تغییرات و نیازهای رو به افزایش خانواده­ها، اولویت­هایی را برای سیاست­گزینی دولت­ها ایجاد کرده است. با توجه به اهمیت و ضرورت توجه به سیاست و رفاه خانواده در کشورها و همچنین عواملی چون پراکندگی و کمبود اطلاعات در این حوزه، پیچیدگی مفهوم رفاه و نیاز سیاست‌گذاران به اطلاع از جایگاه ایران در خصوص رفاه خانواده، ضرورت پرداختن به این موضوع به منظور برنامه­ریزی و تصمیم­گیری در این حوزه مشخص است. روش تحقیق بکار گرفته شده در این پژوهش روش اسنادی و مروری است که در آن 26 سند به صورت مستقیم برای تهیۀ این مقاله مورد تحلیل محتوای موضوعی و لغوی قرار گرفتند. با بررسی قوانین، سیاست­گذاری­ها و برنامه­های پس از انقلاب در رابطه با خانواده می­توان بیان کرد که نهاد خانواده در ایران در دوره‌های اخیر دست‌خوش دگرگونی‌های زیادی شده است، از همین رو، سیاست خانواده نیز با تغییرات قابل توجهی در طول زمان مواجه بوده است. در نتیجه در برنامه­های آتی رفاه خانواده در ایران باید به مولفه­هایی چون عدم وجود رویکردی کل‌نگر به خانواده، داشتن نگرشی بیمارمحور و آسیب‌محور به آن، داشتن الگوهای استحقاق‌سنجی، نبود متولی واحد در این امر و ضمنی بودن سیاست خانواده توجه کرد و جایگزین­هایی برای آن لحاظ نمود.