پیشرفت، فناوری و ریاضی در ایران،دیباچه ای برضرورت طرح موضوع

یکی از نشانه­های پیشرفت یک کشور سطح فناوری رایج در آن کشور است و یکی از وجوه مهم در توسعۀ فناوری، دانش ریاضی است. هر کشوری که مدعی فناوری به‌روز است نمی­تواند واجد سطح ریاضیاتی پایین­تر از عصر خود باشد. همۀ شئونات جامعه ایران از جمله ریاضی در سه سده اخیر، تقابل سنت و نوگرایی را تجربه نموده‌اند. در حضور یک مکتب ریاضی، ایرانیان می­توانستند در این تقابل به استخراج نوگرایی ریاضی از درون سنت بپردازند و موجبات پیشرفت در ریاضی و گسترش آن و نیز فناوری را فراهم سازند. عدم وجود چنین مکتبی در دوران جدید ایران از جمله مقولاتی است که جای تامل بسیار دارد. نوگرایی علمی مستخرج از سنت، که یک وجه مهم آن به ریاضی باز می­گردد، منبع تحولی مولد و پایدار برای پیشرفت در فناوری برای جامعۀ ایران است. جای خالی چنین رخدادی اغلب با ضعف در آموزش ریاضی پر می­شود که حاصل آن تضعیف اندیشۀ علمی و فناوری است. شناخت زمینه­های پیشرفت در ریاضی نیازمند مبانی نظری مناسبی است تا در سایۀ آن بتوان طرحی نو درانداخت. بخشی از این مبانی نظری به تاریخ ایران باز می­گردد و بخشی از آن به شرایط جاری.