نقش ظرفیت ها و سرمایه های معنوی و فرهنگی موجود در مسیر رشد و پیشرفت جامعه

ارزش­های فرهنگی و معنویت­ بخشی جدائی‌ناپذیر از اخلاق و ارزش­های انسانی است. به باور اکثر اندیشمندان و صاحبنظران عرصۀ اخلاق و معنویت، یکی از مهمترین آفات که امروزه بشر و حیات انسانی بشر را به شدت تهدید می‌نماید، غفلت و بی‌توجهی به مسائل اخلاقی و ارزش‌های معنوی و فرهنگی است. نیاز به‎ معنویت‎ نیز‎ همانند‎ نیازهای‎ احساسی،‎ ذهنی‎ و‎ فیزیکی‎ یکی‎ از‎ نیازهای‎ عمده‎ انسان می‌‎باشد. سرمایه­های مکتوب و انسانی معنوی و فرهنگی در قدمت تاریخی و تمدنی ایران جایگاه ارزشمندی دارند و استفاده بهینه و تاثیرگذار از این سرمایه­ها به درستی در اهداف و ماموریت­های سازمان­ها ونهادهای فرهنگی تاثیرگذار تعریف نشده است. جامعۀ دینی ایرانی در هر یک از دوران­های تاریخی خود با سرمایه­های فکری و ارزشی انسانی در بعد معنویت و فرهنگ و اخلاق روبرو بوده است. هدف از این نوشتار بررسی و معرفی ابعاد سرمایه­های فکری و انسانی معنوی و فرهنگی در جامعۀ کنونی ایران از نگاه در این حوزه می­باشد. در این راستا قلمرو سیاستگذاری فرهنگی و معنوی چه به لحاظ نظری و چه به لحاظ عملی، تحت تاثیر نیروی قدرتمندی قرارگرفته که اگر به درستی اداره و هدایت شود، به نظر می‌رسد ظرفیت لازم برای منجر شدن به ژرف‌ترین تشریک مساعی، نه تنها در زمینه‌های توسعه، بلکه برای بروز تعالی انسانی را دارا باشد.