هویت نژادی و مکانی ایرانیان

بحث بر سر اینکه اقوام ایرانی از چه نژاد و تیره­ای هستند و مکان اولیه آنها کجا بوده است، اندیشمندان تاریخ و جغرافیا را وادار کرده است تا نتایج بررسی­ها و جستجوی خود را بشکل مکتوب عرضه بدارند. برخی اندیشمندان خارجی منشاء نژادی و مکانی ملت ایران راخارج از مرزهای فعلی ایران می­دانند. آنها معتقدند نژاد مردم ایران از آریایی­هایی است که از مناطق آسیای مرکزی و یا نقاط دیگر به سرزمین ایران وارد شده­اند. اما برخی از اندیشمندان ایرانی تلاش کرده­اند تا منشاء نژادی و مکانی ملت ایران را با توجه به آثار تاریخی بجا مانده در سرزمین فعلی بدانند. این مقاله تلاش کرده تا دیدگاههای مختلف را مطرح کند اما با توجه به آثار تاریخی کشف شده و مکتوب از قرن­های گذشته به این نتیجه رسیده است که منشاء نژادی مردم ایران، مردم بومی بوده­اند که در همین سرزمین زندگی کرده و ریشه در خلقت اولیه بشر یعنی حضرت آدم و فرزندان بعدی او یعنی حضرت نوح و فرزندش سام و بعد آنها حضرت ابراهیم (س) دارند. بویژه چون بر اساس آیات کتاب الهی، نسل دوم بشر پس ازطوفان نوح انتشار می­یابد و محل زندگی آن حضرت در محدوده بین­النهرین گزارش شده و حتی محل تولد و فعالیت حضرت ابراهیم در جبوب شرقی عراق فعلی (اور)، نزدیک مرزهای فعلی ایران گزارش شده است، پیوستگی نسلی ایرانیها با انبیاء الهی خارج از ذهن نیست. بنظر می­رسد انتشار اقوام ایرانی از غرب ایران فعلی (بین النهرین) بوده است نه از آسیای مرکزی و یا منطقه قفقاز که ویل دورانت تاریخ­نگار فرانسوی معتقد می­باشد. نام­گذاری سرزمین ایران نیز منشاء انسانی داشته است. چنانکه درتاریخ آمده، ایران نام شخصی بوده است و یا حتی پارس و یا فارس هم نام شخصی از نواده­های حضرت نوح گزارش شده است. اما بتدریج بر سینه سرزمین، دریا و فلات نقش بسته است. با همه تهاجم اقوام وحشی آسیای مرکزی، حکومت­های مقتدر غربی و نفوذ مزورانه غرب در دوره استعمار، ملت و کشور ایران با پذیرش اسلام از 14 قرن پیش، حیات سیاسی نوینی را در عرصه جهانی رقم زده و با زایش­های فرهنگی، میراثی وبا اتحاد و یکپارچگی ملت و دولت، دوام و بقاء خود را تضمین کرده است. گر چه در طول تاریخ، ملت و کشور ایران برای مدتی تحت تصرف و کنترل مهاجمین بوده است، اما بنیۀ فرهنگی و روح استقلال­طلبی مردم این کشور بتدریج نفوذ بیگانگان را کم و یا آنها را در خود هضم کرده است. تهاجم مغولها، تاتارها، ازبکها و... از شمال شرق و شرق و تهاجم رومیها، یونانیها بویژه اسکندر مقدونی و عربها در ابتدای قرن هفتم میلادی و تصرف سرزمین ایران و حیات دوباره این سرزمین با تکیه بر تمدن گذشته و بهره­گیری از جنبه­های مثبت فرهنگ مهاجمین، بیانگر روح بلندملت این سرزمین دارد.