الگوی اسلامی رسانه های خدمت گذار دولتی: نظریه «مقاصد شریعت» در سیاستگذاری رسانه

هدف این مقاله، تئوری­پردازی رسانۀ اسلامی است و برآنست با به کارگیری نظریۀ مقاصد شریعت در سیاستگذاری رسانه­ای به این مهم دست یابد. رسانۀ اسلامی، رسانه­ای است که ملاحظات و ملحوظات خود را در راستای مقاصد شریعت می­بیند. از آنجایی­که رسانه­های عمومی به عنوان ساز و کاری است که با بیشترین ارتباط دارای بیشترین مخاطب است، لذا اهتمام و دست­یابی به رسانۀ اسلامی یکی از وجوه جامعۀ پیشرفتۀ اسلامی است. فلذا در این مقاله سعی شده در راستای نزدیک شدن به اصل چهارم قانون اساسی (یعنی حاکمیت اصل شرعی بودن کلیه قوانین) و دور شدن از استبداد اکثریت، نظریۀ مقاصد شریعت را دست کم با شش مقصد شرعیِ حفظ نفس، حفظ عقل، حفظ آبرو، حفظ مال، حفظ دین و حفظ نسل در سیاستگذاری رسانه­ای به کار گیریم. برای نیل به این مهم هم، مدل مسئولیت اجتماعی رسانه­ها به عنوان چارچوبی که سیاستگذاری در آن اعمال می­شود، به کار گرفته شده است. با این پشتوانۀ نظری، این پژوهش به این پرسش پاسخ می­دهد که آیا کلان­نظریۀ مقاصد شریعت به عنوان نظریه­ای دینی توان تشریع رسانه­های خدمتگذار دولتی را دارد؟ روش تحقیق در این مقاله کتابخانه­ای و اسنادی و روش ماخوذ در نتیجه­گیری تحلیل علی لایه­ای است. نتیجه این­که نظریۀ مقاصد شریعت تشریع رسانه­های خدمتگذار دولتی را محقق می­سازد. فلذا با توجه به این نتیجه پیشنهاد می­گردد سیاست­های کلان رسانه­ای در راستای مقاصد کلان شریعت و ممیزی و هدف­گذاری محصولات سمعی و بصری در راستای وسایل و مقاصد جزئی شریعت باشد.