استراتژی همگرایی منطقه ای برای توسعه پیشنهاد و نقش سازمان های بین منطقه ای در نظام بین الملل کشورهای خاور میانه و ایران به عنوان پژوهش موردی

این پژوهش در خصوص رابطۀ توسعه برای کشورهای توسعه­نیافته و در حال توسعه با گرایش­های بین منطقه­ای و با اشاراتی به عدم توسعه همراه با نقد و نکاتی از نرخ های اجتماعی و اقتصادی در کشورهای خاور میانه انجام شده است. سعی بر این بوده تا با پیشنهاد سازمان­های بین منطقه­ای بعنوان پلی ارتباطی در میان سازمان­های منطقه­ای و فرامنطقه­ای در نظام بین الملل، راهی برای رسیدن به توسعه یافته شود و با نقب ردن به درون این نظام، بوسیله ایجاد سازمان­های بین منطقه­ای، راه توسعه بر کشورهای در حال توسعه و خاور میانه گشوده شود. بر این اساس با ورود به آمارهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در کشورهای خاورمیانه بعنوان (تحلیل نمونه) از راه متدولوژی به روش نظریه تحلیلی[1] و نظریه زمینه­ای[2] به بحث در مورد کشورهای عضو سازمان­های منطقه­ای و فرامنطقه­ای پرداخته شده و در پایان نیز با بحث همگرایی­های منطقه­ای و مسئولیت­پذیری جهانی، اقدام به پیشنهاد سازمان­های بین منطقه­ای و ارائۀ راهکار و نتیجه نموده است. این رساله باب گفتگو بر سر مسئولیت جهانی برای تمام افراد و مسئولیت­پذیری همۀ کشورهای جهان در قبال یکدیگر ادامه یافته و مسئولیت را مطرح نموده، بدین صورت که تمام دولت­ها و زیست محیط آنها نه تنها در قبال خود، بلکه در برابر تمامیت کره خاکی و دیگر انسان­های روی زمین مسئول بوده و نیت بعد جهانی شدن را و نه بعد جهانی سازی را، می­بایست به نحو احسن به انجام برسانند.