توسعه علمی و فناورانۀ پایدار در پرتو جهان بینی اسلامی میسّر است

امروزه دو چیز مورد تردید نیست. اولاً، در عین اینکه علم و فناوری در غرب پیشرفت بسیاری داشته است، این دو در مقام عمل گاهی در جهات نامطلوب بکار برده شده اند، و از لحاظ نظری یک نگرش ماده­گرایانه غیرالهی بر اذهان عالمان حاکم شده است- نگرشی که نهایتاً یک توسعۀ پایدار را در بر نخواهد داشت. ثانیاً، جهان اسلام، و از جمله میهن عزیزمان، در چند قرن اخیر در علم و فناوری پیشرفت اصیل نداشته و بیشتر نقش مقلد را ایفا کرده است. از نظر اینجانب حاکم کردن جهان­بینی اسلامی بر جریان علم و فناوری در کشور، زمینۀ فرهنگی توسعه علمی را آماده می­سازد، به عالمان یک دید جامع­نگر می­دهد، به دغدغه­ها و سوالات بنیادی انسانی توجه کامل دارد، برای کاربردهای علم و فناوری جهت­دهی مناسب فراهم می­کند، و برای اعتلای جامعۀ اسلامی و خوداتکائی آن اولویت قائل است. پس در مقام عمل باید ضمن تلاش برای حاکم کردن جهان­بینی اسلامی بر محیط­های علمی، به شناسائی مشکلات موجود و سیاست­گذاری برای حل آنها و رفع نیازهای اساسی کشور پرداخت و در جهت مشارکت در تولید علم، در مرزهای دانش، اقدامات اساسی انجام داد. در این زمینه تقویت هویت ملی، فراهم کردن زمینه تضارب آراء، توجه به نخبگان، شایسته سالاری و ایجاد یک عزم ملی جدی نقش اساسی ایفا می­کنند.