ترسیم نقشه زمانی آینده پژوهی شخصی برای انسان مسلمان (با تکیه بر تفاسیر علامه طباطبایی و آیت الله شاه آبادی از قرآن کریم)

آینده‏پژوهی شخصی، به‌عنوان حوزه‌ای جدید در آینده‏‌اندیشی، عمر کوتاه حدود یک دهه‌ای دارد و در این زمینه پژوهش‌های کم‌شماری صورت گرفته و آثار محدودی منتشر شده است. ویژگی مشترک تمام این آثار معدود، نگاه مادی‏گرایانه به انسان است. به‏عبارت دیگر تمامی این پژوهش‏ها و الگوها با تقلیل ابعاد انسان به جنبه‏ مادی، آینده او را نیز از این منظر مورد توجه قرار داده‏اند. افق نگاه آینده‏پژوهان عمدتاً غربی برای انسان در این فعالیت‏ها، لحظۀ مرگ مادی اوست. آنچه در این مقاله مدنظر قرار گرفته است، زمینه‏سازی برای ارائه الگوی آینده‏پژوهی شخصی برای انسان مسلمان است. بدین جهت فراتر از جنبه‏های مادی انسان که در الگوها و مطالعات موجود به آن پرداخته شده، جنبه‏های فرامادی انسان نیز مورد توجه قرار می‏گیرد. منبع شناخت انسان و ابعاد او، اصلی‏ترین منبع دینی مسلمانان یعنی کتاب قرآن کریم است. در تفسیر آیات قرآن از آثار دو نفر از بزرگان مذهب تشیع در دوره معاصر، علامه طباطبایی و آیت‏الله شاه‏آبادی بهره‏گرفته شده است. از آنجا که طراحی الگوی آینده‏پژوهی شخصی مبحثی فراتر از یک مقاله است، در این فرصت تنها به ترسیم نقشۀ زمانی آینده‏پژوهی شخصی به‏عنوان مقدمۀ رسیدن به الگو ‏پرداخته‏ام.