دانش بومی روستایی در روستای موچنان با تاکید بر کشاورزی

دانش بومی عبارت است از مجموع تجربه و دانشی که یک جامعه در برخورد با مشکلات آشنا و ناآشنا بدست آورده و آن را اساسی برای تصمیم­گیری­های خود قرار داده است. دانش بومی ریشه در تجربۀ قرن­های گذشته دارد و تا وقتی که جامعه پا برجاست، به عنوان پایۀ فرهنگی و فنی آن به تکامل خود ادامه می­دهد. در نتیجه افراد مسن و سالخوردۀ روستا یعنی کشاورزان، دامداران و چوپانان با تجربه و در کل چه مرد و چه زن، تجربه و دانشی از محیط اطراف خود و زندگی در روستا دارند که با از بین رفتن آنها اطلاعات عظیمی از دانش بومی آن محل از دست می­رود. هدف از این تحقیق نیز همین است که با ثبت اطلاعات بومی این روستا که از طریق پرسش­هایی که از مردم بومی این روستا و طبق شناختی که از این روستا داشته­ایم به مواردی از دانش محلی این روستاییان اشاره کنیم تا از بین رفتن آن جلوگیری شود و همچنین به اهمیت و کاربرد آن بیشتر توجه شود. دانش بومی در ابعاد و زمینه­های گوناگونی چون کشاورزی، دامداری، صنایع دستی، منابع طبیعی و استفاده از گیاهان دارویی و غیره در مناطق روستایی وجود دارد. نتیجۀ بدست آمده بیانگر این واقعیت است که با وجود اینکه ظاهر زندگی شهری و تجملات آن در این روستا نمود بیشتری پیدا کرده ولی در کل فن آوری­های ارائه شده به جوامع روستایی بخصوص در بخش کشاورزی از نرخ پذیرش قابل قبولی برخوردار نیست چون این دانش محلی که بر اساس تجربۀ چندین­ساله به صورت رایگان به آن دست یافته­اند، منطبق با شرایط محیطی و فرهنگی و متناسب با رفع نیازهایشان است. بعلاوه اینکه متاسفانه مردم محلی و دانش بومی روستایی در حل مشکلات روستا بخصوص در زمینۀ اقتصادی و محیطی جایگاهی ندارند. می­توان با استفاده از این دانش بومی گام­های استوارتری در بهبود وضعیت اقتصادی روستایی برداشت.