عوامل موثر بر توسعه علمی و موانع پیش روی آن

بررسی ها نشان می دهد جامعه‌ی مدنی پویا، بدون انسان‌‌های با تفکٌٌٌٌٌٌٌٌٌُّّر و صاحب اندیشه معنا ندارد، پس بدیهی است که هر جامعه‌ای که خواستار توسعه‌ی فراگیر باشد، بدون برخورداری از موهبت تولیدات علمی کارآمد و اثر ‌بخش، تصوری بیهوده است. با این نگاه آن چه موجب ظهور و تبلور دانش نو، در این گستره می‌گردد، کار بست‌های ایجاد توسعه علمی در ابعاد مختلف می‌باشد. در واقع نظام تعلیم و تربیت مهم‌ترین مرجع اثر‌گذار است که می‌تواند در جهت رشد و تعالی افراد مستعد نقش موثری عهده‌دار گردد. از این حیث بر جسته‌ ‌ترین مولفه‌‌‌‌‌‌هایی که موجب توسعه‌ی علمی کشور می‌شود عبارتند از: بکار‌گیری فناوری نوین آموزشی، برنامه‌های درسی انعطاف پذیر، آموزش پژوهش مداری، ظهور صنایع دانش و اهمیت دادن به ایجاد زمینه‌های کارآفرینی. با این اعتبار و بر مبنای بررسی های به عمل آمده، موانعی هم برای عدم توسعه‌ی علمی ثابت شده است که مهم‌ترین آن‌ها به شرح ذیل می‌باشد:فقدان شیو‌ه‌ های الگویی تولید علم، ضعف پیوند اصولی بین بخش‌های دانشگاه صنعت و دولت، حاکمیت باور‌ها و تفکًَُُُُُُّّّّّّرات سنتی در مورد رسالت و نقش موثر معلمان، مهاجرت نخبگان علمی و موارد دیگری از این قبیل، قابل تبیین است. با علم و معرفت بر این مواهب و موانع و ایجاد بستری مناسب، مساعد و تحول زا، می‌توان افراد را به اندازه‌ ای در مسیر رشد و کمال سوق داد که آن‌ها ضمن ترسیم آینده‌ای روشن برای خود و دیگران، به دنبال خلق اندیشه‌های نو در جهت به آفرینی تولیدات کمی و کیفی علمی برای کشور برآیند.