راهکارهای افزایش اثربخشی حکمیت در کاهش اختلافات خانوادگی و طلاق با بهره گیری از رویکرد اسلامی- ایرانی و روانشناسی

داوری (حکمیت) تدبیری قرآنی برای حل اختلافات خانوادگی و جلوگیری از طلاق است. قانون‌گذار نیز نهاد داوری را در قانون پیش­بینی نموده است. آمار بالای طلاق موجب طرح مباحثی راجع به اثربخشی حکمیت در محاکم خانواده گردیده است. در این مقاله که با روش تحلیل محتوا، اسنادی و مراجعه به پژوهش­های انجام شده صورت گرفته است، ضمن بررسی حکمیت و اثربخشی آن از دیدگاه قرآنی، فقهی و قانونی، به دیدگاه مشاوره و روانشناسی پرداخته شده است. در پایان هم راهکارهایی جهت حل مشکلات و افزایش اثربخشی اجرای حکمیت از جمله بررسی و اجرای حکمیت توسط کارگروه مشترک از متخصصان حقوقی – فقهی- مشاوره و روانشناسی، اقدام به داوری قبل از عمیق شدن اختلاف زوجین و مراجعه آنان به دادگاه، توجه به آثار مثبت حکمیت حتی در صورت انجام طلاق، آموزش خانواده­ها و فعال کردن نقش آنها، آموزش مهارت­های خرد مشاوره­ای، ایجاد و تقویت مراکز مردم نهاد، اصلاح قانون و نحوۀ اجرای آن، تحت پوشش بیمه قرار گرفتن خدمات مشاوره­ای و تشکیل وزارت ازدواج و خانواده، پیشنهاد گردید.