تبیین اخلاق اقتصادی ایرانیان، با باورهای آیینی یا دینی با تکیه بر دورۀ مشروطه

تلاش برای شناخت راه‌های بومی رشد و پیشرفت از جمله دغدغه‌های اساسی جامعۀ ایرانی در زمان حاضر بوده است. علیرغم چنین تلاشی، به نظر می‌رسد توجه به کنشگر و فاعل انسانی در امر توسعه مغفول واقع شده است. در این مقاله تاکید و توجه ویژه‌ای بر خصوصیات فردی ایرانی – در دوره‌ی مشروطه- در حوزۀ اقتصاد به عمل آمده و تلاش گردیده این خصائص در مقایسه و تطبیق با اخلاق اقتصادی‌ِ روایت شده توسط ماکس وبر از دیگر ادیان و خصوصاً دین پروتستان قرار بگیرد. تعاملات انسان با خدا، انسان با انسان، انسان با طبیعت و انسان با اقتصاد در این مطالعه مورد توجه قرار گرفتند تا شاید از منظر مقایسه بتوان به توصیف و تبیینی از چرایی‌‌ِ عدم پیدایش «روح سرمایه‌داری» و عوامل دینی و آیینی تاثیرگذار بر آن در معنای وبری آن دست یافت. ابزار و روش مورد استفاده در این تحقیق نیز به تبعیت از وبر همان نمونه‌ی آرمانی خواهد بود.