تقابل نظام سلطۀ سرمایه داری با مسیر الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت

بررسی روند نظری و تاریخی رشد نظام سرمایه­داری نشان می­دهد که پیدایش، تکامل و ادامۀ حیات این نظام به وابستگی اقتصادی و مصرف­گرایی سایر ملت‌ها و اقتصادها وابسته است. بحران سال 1929 در نظام سرمایه­داری باعث شد که این نظام به­دنبال مدیریت تقاضای موثر داخلی و بین­المللی باشد. اما روابط ناعادلانه اقتصادی با سایر ملت‌ها، نیازمند توجیه است تا پذیرش آن به‌سادگی اتفاق بیافتد. پوشش رفتارهای سیاسی، بهانه­گیری­های امنیتی، فشارها و تحریم ملت‌ها همه در راستای تامین امنیت اقتصادی نظام سلطۀ سرمایه­داری است. طرف دوم مساله، عدم پذیرش رابطه ناعادلانه و وابسته از سوی روحیه آزادی­خواه ملت ایران و همچنین آموزه­های ضدسلطۀ اسلام است. قاعدۀ نفی­سبیل، قاعدۀ لاضرر، نهی اتراف و غیره از جمله قواعد فقهی روحیۀ ضد سلطۀ اسلامی است. مبارزات تاریخی ملت ایران در مقابل نظام سلطه نیز روحیه آزادی­خواهی آن‌ها را اثبات می­کتد. در کشور ما نیز از زمان نسبتاً طولانی ریشه­های حضور نظام سرمایه­داری چه به­صورت استعمار و چه به­صورت فشارهای سیاسی- اقتصادی موانع بسیاری بر سر راه ترقی و پیشرفت کشور ایجاد کرده است. بنابراین، برخورد اقتصادی الگوی اسلامی-ایرانی با نظام سلطۀ سرمایه­داری گریزناپذیر است و لذا باید به­دنبال مسیر برون­رفت و امن بود. اقتصاد مقاومتی در این راستا یک حقیقت انکارناپذیر و یک مسیر روشن برای پیشرفت و تعالی ملت ایران است. بهترین راهبرد برای پیشبرد الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت در تقابل با نظام سلطه، درک منافع نظام سلطۀ سرمایه­داری و رفتار اقتصاد سیاسی آن‌ها و همچنین شناسایی منافع ملی کشور در این تقابل می­باشد. این مطالعه با این هدف انجام پذیرفته و به بررسی این روابط پرداخته است.