تدوین الگوی مفهومی پایداری مبتنی بر ارزش آفرینی در صنعت مُد و لباس

توسعۀ پایدار که نتیجۀ رشد منطقی و آگاهی تازه ای نسبت به مسائل جهانی محیط زیست و توسعه است، به معنای ایجاد موازنه بین سه راس جمعیت، محیط زیست و اقتصاد بوده و پایداری را در سه حیطۀ محیطی، اقتصادی و اجتماعی مطرح می کند. به منظور ایجاد پایداری در حوزۀ مد و لباس، باید توجه داشت که فرآیند استفاده از اهمیت بیشتری برخوردار است و اخیراً گرایش به کار در حوزۀ مصرف کننده بیشتر شده؛ به طوری که اعتقاد بر این است که در هر نوآوری راهبردی، باید بر روی عامل ارزش آفرینی برای مشتری تاکید شود نه رقابت. مقالۀ حاضر می کوشد از زاویه دید جدیدی (ارزش آفرینی) راهکارهای توسعه پایدار - با تاکید بر مرحله طراحی و استفاده- در صنعت مد و لباس را بررسی کند. در این مقاله پس از مرور پیشینه و تعاریف طراحی پایدار، اوضاع موجود صنعت مد و لباس بررسی شده است. سپس با بررسی تعدادی از نمونه های موفق خارجی، راهبردهای پایداری و ارزش های مرتبط که در آنها مشترک بوده استخراج و دسته بندی شده است. مدل مفهومی طراحی شده در پایان این تحقیق، از پایداری مبتنی بر ارزش استفاده، ارزش احساسی، ارزش افزوده از طریق خدمات، ارزش فرهنگی- اجتماعی، ارزش زیست محیطی و ارزش آینده گرا سخن می گوید. این راهبردها اگرچه هنوز برای تغییرات رادیکال آماده نیستند با این حال، با تمرکز بیشتر بر روی ارزش ها، نیازها و رضایت مصرف کننده، ممکن است زمینه های شروع یک تغییر سیستماتیک در این صنعت را فراهم کند. به علاوه راهبردهای ارائه شده، این پتانسیل را دارند که قوانین صنعت مد و لباس را شکسته و به تغییر ماهیت رقابت بپردازند.