بررسی رویه قضایی ایران در مواجهه با درخواست طلاق از ناحیه زوجه با استفاده از شروط ضمن عقد نکاح

در این پژوهش تحت عنوان بررسی رویه قضایی ایران در مواجهه با درخواست طلاق از ناحیه زوجه با استفاده از شروط ضمن عقد نکاح، بسیاری از شروط ضمن عقد نکاح که زوجه را وکیل در طلاق می نماید، را مورد بحث قرار میدهد. با توجه به اینکه شروط ضمن عقد نکاح ریشه فقهی دارند و با تحقق یکی از شروط ضمن عقد و اثبات آن در دادگاه، زن می‌تواند با استفاده از وکالت ضمن عقد با مراجعه به دادگاه خانواده و طی تشریفات قانونی از جمله داوری و قطعیت آن نسبت به اجرای طلاق اقدام کند. هر چند برخی شروط همچون اعتیادِ مضر یا ازدواج مجدد، بدون اجازه فاقد پیشینه فقهی می باشند. در این مقاله درخواست طلاق زوجه را با استفاده از شروط ضمن عقد مندرج در نکاح با تاکید بر رویه‌های قضایی مورد بحث قرار داده و به خلاءهای عملی آن اشاره نماید و برای استفاده بهتر از شروط ضمن عقد، ابهامات آن را مرتفع شده است. لذا از اینروی و از جهت غنیتر نمودنِ بُعدِ تحقیقاتی، به تبیین قانون و فقه در تمام زمینهها پرداخته شد؛ و به ارائهی صِرفِ آراء دادگاهها اکتفا نگردید. شروط مذکور در سند نکاح را میتوان نتیجه تعدیل قواعدِ یک طرقهی عقد نکاح و طلاق دانست، که طلاق را حق مرد و ایقاعی از طرف او میداند. به هر حال این شروط در سند نکاح که در نزد سر دفتران وجود دارد، از پیش نوشته شده است و سران دفاتر ازدواج و طلاق، وفق بخشنامه شورای عالی قضایی ملزم هستند تا پیش از عقد این شروط را برای طرفین قرائت نماید و آنرا تفهیم کنند (که در عمل اتفاق نمیافتد) به هر صورت در این تحقیق شروط دوازده گانهای که زوجه طی آن حق طلاق دارد، مشخص گردید و سعی در ایجاد نوعی دستهبندی موضوعی بین شروط و بررسی آنها شده است و با بررسی رویه قضایی دقیقاً مشخص شده که دادگاه در مواجهه با این شروط ضمن عقد نکاح چگونه عمل کند.