بررسی تطبیقی حقوق کودکان خارج از نکاح در حقوق ایران و مصر

از نظر فقها کودک کسی است که بالغ و رشید نشده و این شخص از تصرف در اموال خود ممنوع خواهد بود و اگر این کودکان از رابطه غیر مشروع که شامل رابطه منجر به زنا و رابطه ای که در اثر تماس زن و مرد نامحرم می باشد به وجود بیایند،کودکان نامشروع هستند و کودکانی هستند که خارج از ازدواج شرعی متولد می شوند. در کلام فقها و قانون برای این کودکان احکامی فرض شده است که عبارتند از: عدم ارث از یکدیگر، عدم عهده دار شدن ولدالزنا به مناصب شرعی مانند امام جماعت، مرجعیت فتوی، منصب قضاوت، عدم استماع شهادت ولدالزنا، حرمت نکاح بین فرزند نامشروع با پدر و مادرش و محارم. طبق ماده 1165 ق.م طفل متولد از نزدیکی به شبهه ملحق به طرفی می شود که از بطلان نکاح بی خبر بوده و اگر کودک در اثر زنا حاصل شود آن طفل به زانی ملحق نمی شود اما نفقه او بر عهده پدر است در خصوص حضانت کودک نامشروع، اکثر فقهای امامیه معتقد به عدم الحاق کودک نامشروع به زانی و زانیه می باشند و جز حرمت نکاح هیچ رابطه ای بین کودک خارج از نکاح و پدر و مادر عرفی او قائل نیستند. در قوانین حقوقی کشور مصر اعلام شد؛ از آنجا که شریعت اسلامی، یکی از مهمترین منابع اصلی قوانین موضوعه مصر است و در اسلام، با وجود راه های مختلفی که برای حمایت از کودکان وجود دارد، مقررات فرزند خواندگی موجود نیست، بنابراین، نسبت به مواد مربوط به آن به صراحت اعلام حق شرط می کند.و از آنجایی که حق ولایت مخصوص به کودکان قانونی و نسب مشروع است، فردی که از راه خارج از نکاح صاحب اولاد شود ولایتی بر او ندارد