نوآوری در طرح و نقش پوشاک بر اساس نقوش هنر ایرانی (مطالعه موردی: طرح و نقش منسوجات قرون اولیه اسلامی )

پوشاک، از دیدگاه عام یک پوشش به شمار می رود. اما از زیبا شناختی گرفته تا حمایت اساسی از عناصر. پوشش، به عنوان یکی از اساسی‌ترین نیازهای بشر جهت حضور در اجتماع در ساختارهای مختلف ارائه می‌گردد هنر با ارزش طراحی ودوخت لباس نه تنها می‌تواند در سطوح وسیع اقتصادی خودنمایی کند ، بلکه همگام با اثرات گسترده تولیدی می‌تواند جلوه گر و توسعه دهنده جنبه‌های گوناگون هنری باشد. هنرهای سنتّی، مجموعه هنرهای اصیل بومی و مردمی هر کشور است که ریشه‌های عمیق و استواری در اعتقادات و آداب، عادات، رسوم و در مجموع فرهنگ معنوی جامعه دارد. نقش‌ها و رنگ‌های روی پارچه و لباس که در آثار به جای مانده از گذشتگان باقی است و میراث و فرهنگ ما را نشان می‌دهد. کشور ایران مهد دنیای هنر است که مردمان آن در هنر و صنعت پیشرفت‌های زیادی داشته و دارند. مطالعه در مورد نقوش پارچه در دوران اسلامی این ضرورت را ایجاد می‌کند که، ضمن شناخت هنر دوران اسلام و الگو قرار دادن این طرح و نقش ، نوآوری در پوشاک ایرانی با طرح و نقش هنر ایرانی ایجاد نمود. هدف از این پژوهش آشنایی با نقوش پارچه و سیر تحول این نقوش در دوران اسلامی است. این پژوهش بر اساس هدف از نوع تحقیقات بنیادی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی-تاریخی است. چگونگی گردآوری اطلاعات در این پژوهش به‌روش اسنادی (کتابخانه‌ای) است که براساس آن کلیه منابع و شواهد تاریخی مورد مطالعه و فیش‌برداری قرار خواهند گرفت.