ترویج یادگیری جمعی-مشارکتی در دانشگاه های افسری: راهکار توسعه دانش در نظام آموزش عالی نیروهای مسلح ج.ا.ایران

یکی از مولفه های اصلی کیفیت در مدیریت نظام آموزش عالی، کیفیت فرایند تدریس – یادگیری است. کیفیت این مهم نیز به کیفیت یاددهی و عملکرد یادگیری بستگی دارد. تحول دیدگاه های روانشناسی یادگیری در دانشگاه های افسری نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران از رفتارگرایی به شناخت گرایی و سازاگرایی زیربنای مورد نیاز را به منظور اطلاع اساتید هیات علمی نسبت به گزینش راهبردهای شایسته در فرایند یاددهی – یادگیری و نیل به سطح مناسب یادگیری فراهم نموده است. در مقاله حاضر به یادگیری جمعی-مشارکتی در دانشگاه های افسری به عنوان راهکاری برای توسعه و ترویج دانش مدیریت در نظام آموزش عالی نیروهای مسلح ج.ا.ایران خواهیم پرداخت. روش تحقیق مقاله علمی-ترویجی حاضر، توصیفی بوده و به منظور گردآوری اطلاعات، از روش کتابخانه ای و فیش برداری از نظرات خبرگان حوزه علوم تربیتی با گرایش مدیریت آموزش عالی و مدیریت منابع انسانی (اساتید هیات علمی دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری و دانشگاه دولتی مازندران) بهره برداری گردیده است. در ضمن برابر نتایج به دست آمده در شرایط فعلی موجود در دانشگاه های افسری و موسسات آموزش عالی وابسته به نیروهای مسلح ج.ا.ایران در عمل لازم است تا اعضای هیات علمی شاغل در نظام مورد بحث، به منظور تقویت توانمندی های حرفه ای خود با اصول و مفاهیم مربوط به یادگیری و راهبردهای یاددهی – یادگیری، خاصه یادگیری مشارکتی و یادگیری جمعی بیش از پیش آشنا شوند. در این راستا، ایجاد واحدی الکترونیکی در دانشگاه های افسری، تحت عنوان «مرکز ارزیابی کیفیت تدریس – یادگیری دانشگاه» که دستیابی به اهداف مزبور و توسعه شایستگی های حرفه ای اعضای هیات علمی را با عنایت به معیارها و استانداردهای مربوطه امکان پذیر سازد ضرورت می یابد.