مطالعه و بررسی شاخص های تاثیرگذار بر تقویت و استحکام زنجیره تامین و ارتباط متقابل آن با پذیرش ریسک و نحوه مدیریت بهینه سازمان

امروزه شیوه های مدیریت تولید گذشته که یکپارچگی کمتری را در فرآیندهایشان دنبال می کردند کارایی خود را از دست داده اند و زنجیره تامین به عنوان یک رویکرد یکپارچه برای مدیریت مناسب جریان مواد، کالا، اطلاعات و مالی، توانایی پاسخگویی به شرایط را دارا می باشد. در زیر برخی از تعاریف زنجیره تامین و مدیریت زنجیره تامین بطور خلاصه آمده اند: از دیدگاه استدلر (2005) از دید تئوری سازمانی، زنجیره تامین، شکل خاصی از یک سازمان شبکه ای هستند. این زنجیره شامل پیوند نه چندان محکمی از نقشهای مستقل با حقوق یکسان میشود. ساختار سازمانی آن به صورت پویا با اهداف سازمان شبکه ای بطور یکجا وبا وظایفی که باید انجام گیرد، تطبیق می یابد. یک زنجیره تامین ارتباط درونی سازمان ها، منابع و فرایندهایی را که محصولات و خدمات را تولید و به مشتری نهایی تحویل می دهند، برقرار می سازد. زنجیره تامین به عنوان گروههای نسبتا پایداری از بنگاههای کسب و کار است که در یک توالی از فعالیتهای تولید، توزیع و توزیع الزامی برای ارائه به مشتری نهایی، درگیر می باشند. مطالعه با عنوان و هدف اصلی تاثیر اختلالات شرایط بیماری کرونا بر استحکام و انعطاف پذیری زنجیره تامین با نقش میانجی مدیریت ریسک زنجیره تامین انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و به این خاطر که به بررسی و تحلیل وضع موجود پرداخته است، روش بکار گرفته شده در این پژوهش توصیفی-پیمایشی می باشد. کارشناسان با مدرک حداقل لیسانس از کارشناسان و مدیران شهرداری تهران با تعداد 550 نفر می باشد که بر اساس فرمول کوکران 225 نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند و لازم به ذکر است به دلیل ریزش پرسشنامه 180 نفر انتخاب و پرسشنامه توزیع گردید. برای جمع آوری داده های مربوط به مبانی نظری و استخراج عوامل و شاخص های اولیه از منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی شامل کتب، مقالات و مطالعات موردی استفاده شد. در آمار استنباطی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرنوف بررسی شد، سپس با استفاده از آزمون مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل به بررسی فرضیات پرداخته شد. بر اساس نتایج به دست آمده فقط یک فرضیه پذیرفته نشد.