بررسی حقوق و تکالیف خواهان در جلسه اول دادرسی

دادخواهی به عنوان حق هر فرد، مورد نظر قانونگذار ایران در ضمن اصل سی و چهارم قانون اساسی، قرار گرفته است. طرح دعوا که در نتیجۀ تضییع و یا انکار حق حاصل می شود منوط به شرایطی است که ارزیابی دعوا براساس این شرایط بر عهدۀ قاضی می باشد. مقاله حاضر به روش توصیفی – تحلیلی، با بررسی حقوق و تکالیف خواهان در جلسه اول دادرسی، به این نتیجه رسیده است که اقامه دعو ا مستلزم تعیین خوانده است و دادخواستی که در آن مشخّصات خوانده ذکر نشده باشد، تو قیف خواهد شد. معهذا، نوشتن مشخّصات خوانده در دادخواست کافی نیست و خواهان باید ادعای خود را علیه کسی طرح نماید که دعو ا قانوناً متوجه اوست. هرگاه، خواهان دعوای مورد نظر را علیه کسی که مطابق مقررات قانونی طرف دعوا شناخته می شود، اقامه نکند، علاوه بر اینکه خوانده می تواند به این موضوع ایراد وارد کند، دادگاه نیز موظف است، بدون ورود در ماهیت دعوا، با صدور قرار عدم استماع دعوا، پرونده را از دادگاه خارج سازد. قطع نظر از مواردی که قانونگذار راساً خوانده دعوا را مشخّص نموده است، ذینفع بودن خواهان مستند به ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی و مشروعیت خواسته مستفاد از ماده 10 قانون مدنی، از جمله شرایط قابلیت استماع دعوا تلقی می شود.