مطالعه و بررسی مولفه های موثر بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان در سازمان با نقش میانجی و تاثیرگذار تقویت رابطه تحول گرا و نگرش کارکنان در سازمان

توانمند سازی روانشناختی در اصطلاح، در برگیرنده قدرت و آزادی عمل بخشیدن برای اداره خود است و در مفهوم سازمانی به معنای طراحی ساختار سازمان است، به نحوی که در آن افراد ضمن کنترل خود، آمادگی پذیرش مسئولیتهای بیشتری را نیز داشته باشند(هیل ،2014). ابعاد توانمندسازی روانشناختی شامل احساس خودمختاری، احساس شایستگی، احساس موثر بودن، احساس معنی دار بودن می شود. این تحقیق با هدف بررسی رابطه میان رهبری تحول گرا و نگرش کارکنان با در نظر داشتن نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی انجام شد. هدف از نوع کاربردی و روش به کار گرفته شده در این تحقیق توصیفی- پیمایشی بود. برای جمع آوری داده های مربوط در این مطالعه از پرسشنامه استاندارد نگرش کارکنان سونگ(2006)، پرسشنامه استاندارد رهبری تحول آفرین باس و آولیو (2000) و پرسشنامه سرمایه روانشناختی اسپریتزر (1998) استفاده گردید. پایایی هریک از این پرسشنامه ها به ترتیب 0.786،0.802 و 0.799 بدست آمد. جامعه مورد مطالعه کارکنان و مدیران شهرداری منطقه * تهران با تعداد 280 نفر بود. با توجه به تعداد محدود آنان برای تعیین حجم نمونه با استقاده از جدول مورگان 162 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد و پرسشنامه میان این افراد توزیع گشت. جهت گردآوری اطلاعات و داده های مورد نیاز به منظور بررسی فرضیه های تحقیق از پرسش نامه و نرم افزارهای تحلیل آماری spss و لیزرل مورد ارزیابی قرار گرفت. در سطح استنباطی فنون استنباطی آزمون نرمال بودن کولموگروف- اسمیرنف، آزمون همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری برای آزمون فرضیه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس نتایج، فرضیه های مورد مطالعه پذیرفته شد.