مقایسه روش های اندازه‌گیری اثربخشی برنامه های آموزشی با لحاظ نمودن فرهنگ و فضای اجتماعی کشور

اندازه‌گیری میزان اثربخشی فعالیت‌های آموزشی از ورودی‌های اصلی بهبود و بازنگری فرآیند آموزش است که مدیران سازمان را در تصمیم‌گیری‌های مرتبط راهنمایی می‌کند. آموزش ضمن خدمت به‌عنوان وسیله‌ای مطمئن در جهت بهبود کیفیت عملکرد و حل مشکلات مدیریت مدنظر قرار می‌گیرد و فقدان آن نیز یکی از مسائل اساسی و حاد هر سازمان است. در این تحقیق ضمن بررسی ادبیات و پیشینه تحقیق‌های مرتبط با اثربخشی برنامه‌های آموزشی و تحلیل نمودن فضای فرهنگی و اجتماعی موثر در سازمان‌ها مدل اصلی پژوهش با شش معیار (نیازسنجی، برنامه آموزشی، مربی و مدرس، روش اجرا، شرایط اجرا و ارزشیابی) انتخاب شد و به بررسی وضعیت برنامه‌های آموزشی بانک حکمت ایرانیان از طریق توزیع پرسشنامه در بین 52 نفر از کارکنان بانک پرداخته شد. در این پژوهش از طریق محاسبه آمار توصیفی میانگین و میانه و انحراف معیار به شناسایی نقاط ضعف و قوت برنامه‌های آموزشی بانک حکمت پرداخته شد و درنهایت معیارهایی که کمترین درصد پوشش داده‌ها را داشتند مشخص شدند که به ترتیب عبارتند از طراحی برنامه آموزشی با توجه به انتظارات، ارائه طرح‌های جدید پس از آموزش توسط کارکنان، حل مشکلات فنی و کاری به‌وسیله آموزش کارکنان، کیفیت و مناسب بودن برنامه آموزشی خارج از سازمان، فرصت کسب اطلاعات کاربردی در برنامه‌های آموزشی و نهایتاً ایجاد جو مناسب برای به‌کارگیری ایده‌ها در برنامه‌های آموزشی. جهت ارتقای اثربخشی برنامه‌های آموزشی نیاز است تا این موارد بررسی دقیق و کارشناسانه‌ای صورت گیرد که راهکارهای کلی بهبود این معیارها در بخش پایانی مقاله ارائه شده اند.

Comparison of measuring methods for the effectiveness of educational programs by considering the culture and social atmosphere of the country

Measuring the effectiveness of training activities is one of the main inputs to improve and review the training process that guides the managers of the organization in making relevant decisions. On the job training is considered as a reliable tool to impr