بررسی آبشستگی در اطراف آبشکن ترکیبی بسته و باز و مقایسه آن با آبشکن نفوذناپذیر در قوس 90 درجه

یکی از روش های حفاظت سواحل استفاده از آبشکن می باشد.آبشکن ها سازه های متقاطع یا عرضی هستند که در رودخانه ها به منظور ساماندهی رودخانه ها شامل حفاظت دیواره های رودخانه در برابر فرسایش، توسعه طبیعی کناره رودخانه در طرح اصلاح مسیر، حفاظت های خاص و موضعی سازه های جانبی، کشتیرانی و احیاء سامانه زیست آبی رودخانه احداث می گردند. آبشکن ترکیبی بسته و باز مانند سازه باندال لایک ترکیبی از آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر است که بخش نفوذپذیر در کنار بخش نفوذپذیر قرار می گیرد. در این پژوهش به بررسی آبشستگی در اطراف آبشکن ترکیبی بسته و باز با نفوذپذیری 33 درصد و مقایسه آن با آبشکن نفوذناپذیر پرداخته شد. بدین منظور از آبشکن ترکیبی بسته و باز با 33 درصد نفوذپذیری و آبشکن نفوذناپذیر به ازاء طول موثر 20 درصد عرض مجرا (14 سانتیمتر) و در شرایط هیدرولیکی اعداد فرود 0/27، 0/30، 0/33 و 0/36 و عمق ثابت 10 سانتیمتر در شرایط آب زلال و غیرمستغرق در فلومی با قوس ملایم 90 درجه استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که با افزایش عدد فرود جریان، حداکثر عمق آبشستگی بی بعد در تمامی آزمایشات افزایش یافت. همچنین حداکثر عمق آبشستگی در اطراف آبشکن ترکیبی بسته و باز 40/03 درصد کمتر از آبشکن نفوذناپذیر بدست آمد و آبشکن ترکیبی بسته و باز در مقایسه با آبشکن نفوذناپذیر به مراتب تاثیر بهتری در کنترل آبشستگی در قوس دارد.