بررسی پتانسیل آسیب پذیری آبخوان به روش Drastic (مطالعه موردی: آبخوان دشت یاسوج)

شناسایی و تهیه نقشه پهنه بندی مناطق آسیب پذیر آبخوان، یعنی مناطقی که امکان نفوذ و پخش آلاینده ها از سطح زمین به سیستم آب زیرزمینی وجود دارد، یک ابزار مدیریتی مناسب برای جلوگیری از آلودگی منابع آب زیرزمینی می باشد. در مدل دراستیک (drastic) از مشخصه های موثر در ارزیابی آسیب پذیری آبخوان آب زیرزمینی شامل عمق سطح ایستابی، شبکه تغذیه، جنس آبخوان، نوع خاک، شیب توپوگرافی، مواد تشکیل دهنده منطقه غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی استفاده می شود که به صورت هفت لایه در نرم‌افزار arcgis تهیه شدند و با وزن دهی و رتبه بندی و تلفیق هفت لایه فوق، نقشه نهایی آسیب پذیری آبخوان نسبت به آلودگی تهیه گردید. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد بیشترین درصد پتانسیل آسیب پذیری مربوط به کلاس خیلی کم است که در گستره آبخوان وجود دارد. همچنین بیشترین مقدار آلودگی مربوط به نواحی غربی و جنوب غربی آبخوان است که هرچه به مناطق شمالی آن نزدیک می‌شویم از پتانسیل آلودگی کاسته می‌شود.