راه‌کارهای مقابله با سیلاب شهری و طغیان رودخانه(مطالعه موردی; سیلاب فروردین ماه1398 خوزستان)

حوادث طبیعی دارایی ماهیتی هستند که تنها می‌توان با ارایه‌ی تمهیداتی خسارات وارد شده را به حداقل رساند و چنین تصوری که امکان حذف ضررهای حاصل از اینگونه حوادث وجود دارد تصوری غیر معقول می‌باشد. سیلاب رخ‌داده در فروردین‌ماه 1398 در مناطق جنوبی استان خوزستان ضمن خسارات مالی فراوانی که به زیر ساخت‌های تاسیساتی این استان وارد نمود باعث ایجاد نوعی تغییر نگرش در بحث مدیریت سیلاب گردید. در ایام وقوع سیلاب دستگاه‌های اجرایی مختلف در استان خوزستان و استان‌های همجوار به‌صورت تمام وقت درگیر امر مهار سیلاب بودند که تا حدودی به‌طور موضعی در برخی مناطق موفق به کنترل سیلاب شدند و در سایر نقاط تنها با فروکش کردن سیلاب به‌صورت طبیعی اوضاع زندگی ساکنین منطقه به حالت اول بازگشت. یکی از نقاط بحرانی شهر اهواز قسمت انتهایی بازه‌ی کارون بود که در منطقه‌ی کوت عبدالله در محل شروع نهر بحره باعث به‌وجود آمدن خسارات فراوانی گردید. در این منطقه تلاش شد تا با احداث سیل‌بندهای خاکی تا حدودی جلوی پیش‌روی آب گرفته شود که به دلیل نقص در مطالعات جانمایی سیل‌بندها و نحوه‌ی اجرای نادرست این سازه‌ها با وجود تلاش‌های فراوان صورت‌گرفته توسط نیروهای مردمی و دولتی نتیجه‌ای که انتظار می‌رفت حاصل نشد.