مروری بر مطالعات آبشستگی آبشکن در جریان های ماندگار و غیر ماندگار

حفاظت رودخانه در برابر فرسایش و تخریب ناشی از جریان آب با استفاده از آبشکن‎ها، از جمله روش‎های متداول در مهندسی رودخانه تلقی می‎شود. آبشکن‎ها با تعدیل شرایط هیدرولیکی و ایجاد جریان آرام، قدرت فرسایش آب و توان حمل مواد رسوبی را کاهش داده و زمینه مساعدی برای رسوب گذاری و تثبیت کناره‎ها فراهم می‎آورند. آبشکن‎ها بر حسب مورد و شرایط رودخانه‌ای و اهداف مورد نظر، در شکل‎ها و انواع مختلف طراحی و احداث می‎گردند. از دیدگاه کلی، آبشکن‎ها را می توان به دو گروه عمده شامل آبشکن‎های باز (نفوذپذیر) و بسته (نفوذناپذیر) طبقه بندی نمود. در این مقاله به طور خلاصه به بررسی و مرور روش‌های آزمایش شده برای کاهش آبشستگی اطراف آبشکن ها در ایران و جهان در حالت جریان ماندگار پرداخته شده است. همچنین یک نکنه حائز اهمیت در این گونه مطالعات، بررسی پدیده آبشستگی و انتقال رسوب در حالت جریان غیرماندگار است که مطالعات زیادی تاکنون در این مورد صورت نگرفته است به همین دلیل در پایان به یک جمع بندی رسیده و پیشنهاداتی برای مطالعات آتی پیرامون این موضوع ارائه شده است.