توسعه قلمرو علم اخلاق در عصر امام خمینی و انقلاب اسلامی

قلمرو علم اخلاق به چهار حوزۀ اخلاق بندگی ، اخلاق فردی ، اخلاق اجتماعی و اخلاق رابطه با محیط پیرامونی (سایر موجودات) تقسیم شده است. در این تقسیم‌بندی که بسیار مورد اقبال قرار گرفته و بر نوع کتاب‌های اخلاقی اخیر سایه افکنده است جامعیت منطقی و پوشش کامل وجود دارد و فرد دیگری در عرض اقسام آن تصور نمی‌شود؛ اما در عین حال محورهایی از تفاصیل این حوزه‌های چهارگانه مورد غفلت واقع شده و در کتاب‌های قدیم و جدید اخلاق از قلم افتاده است. تفطن ما به این محورها به برکت انقلاب اسلامی و مدرسۀ معرفتی امام خمینی است. امام خمینی با ایجاد نگرش عمیق اجتماعی ، قلمرو همۀ علوم اسلامی و از جمله دانش اخلاق اسلامی را به شکل مبسوطی در چهار محور گسترش داده است. یک: ارتباط فرد با جامعه خود. دو: ارتباط فرد با جامعه جهانی. سه: ارتباط فرد با آینده تاریخ و فردای بشریت. چهار: ارتباط جامعه با دیگران. این نگرش عمیق اسلامی ، حوزۀ اخلاق اجتماعی را با صورت پیشین خود بسیار متفاوت ساخته و تصویر جامع‌تری از آن عرضه می‌کند. این مقاله به روش تحلیلی این توسعه را تبیین می‌کند.