بررسی بازتاب رگه هایی از آئین زروان و مهر در دین زردشت بر پایه ی شاهنامه فردوسی

فرهنگ اساطیری ایران گنجینه‌ای از باورها، اندیشه‌ها و تجربه‌های نخستین رویارویی اقوام ایرانی با طبیعت و جهان هستی است. در شاهنامه فردوسی بازتاب بسیاری از آئین ها و باورهای کهن وجود دارد، داستان های شاهنامه در طول هزاره های زندگی بشر به دست نسل های گوناگون آفریده و در کنار هم چیده شده و از تاثیر ادیان و عقاید گوناگون بر کنار نمانده است. پژوهش حاضرکه به صورت کتابخانه ای و توصیفی تحلیلی می باشد، در تلاش است کیفیت بازتاب آئین های زروان و مهری در دین زردشتی که از اسطوره های ایران باستان هستند، بررسی کند و به ابهامات در این زمینه پاسخ دهد. زروان ایزد زمان است که به باور برخی شخصیتی مبهم دارد. آئین مهر نیز در خداشناسی مهری مرده ریگی از مغان زروانی است، و چنانکه از معنای آن دریافت می‌شود و در زند و خورده اوستا نیزهست «میانجی» میان خداوند و مردم است. دین زرتشت از ادیان باستانی ایران و نقش مهمی در ایران باستان داشته است ومردم بیشتر متمایل به این دین بودند. باید گفت که اکثر عقاید و اصولی که در دین زرتشتی وجود دارد با عقاید و اصول آئین زروان و مهر مشترک هستند و در واقع دین زرتشتی دینی کاملا جدید و جدای از آئین زروان و مهر نیست بلکه ادامه دهنده آن هاست و بسیاری از اصول و عقاید آئین زروان و مهر در دین زرتشت وارده شده است و تنها به آن ها انگ و رنگ زرتشتی داده اند.