اندیشه های زُروانی در داستان فرزندان فریدون

شاهنامه هویت ملی و دینی ایرانیان است و تحلیل ابعاد ساختاری و محتوایی به ویژه بررسی های تطبیقی آن با متون اساطیری و دینی دیگر، به منظور شناخت هرچه بیشتر رمز و رازها و دستیابی به آموزه ها و پیام های اخلاقی و معنوی این اثر سترگ در هر زمان و برای هر کسی ضرورت دارد. از مهمترین آیین های اساطیری که تاثیر شگرفی بر حماسه ملی دارد آیین زروانی است که در عین سادگی و مختصر بودن یکی از پیچیده ترین و بنیانی ترین فلسفه ها در فرهنگ دینی ایرانی است. به طوری که گسترش و تقابل این آیین در عصر ساسانیان با باورهای مزدیسنا سبب شد اعتقادات و متون آن دوران رنگ و بوی زروانی به خود گرفته و نفوذشان تا درون شاهنامه ها نیز ادامه داشته باشد. شاهنامه ی حکیم فردوسی نیز از این سرچشمه فکری مستثنی نبوده است. داستان فریدون و فرزندان او می تواند یکی از مهمترین گزارش ها در ارائه ی این اندیشه باشد. در این جستار با تجزیه و تحلیل ابیات شاهنامه و بهره گیری از منابع معتبر شاهنامه شناسی، اسطوره شناسی و تاریخی ابتدا گذری خواهیم داشت به اندیشه زروانی و زروانیگری در ایران سپس به بن مایه های فلسفی زروانی در داستان مذکور اشاره خواهیم نمود.