بررسی صورخیال بر پایه تشبیه در مثنوی حمله حیدری

صورخیال یکی از ابزارهای تصویرگری در کلام ادبی می باشد که شاعر برای زیباسازی کلام و تاثیر بیشتر بر مخاطب از آن استفاده می کند .یکی از آثاری که در ابیات آن انواع مختلف تصویرگری با استفاده از تشبیه را می توان دید حمله حیدری اثر باذل مشهدی از حماسه سروده های مصنوع دینی که که در قرن دوازدهم در مورد جنگ های پیامبر(ص) و حضرت علی(ع) برای ترویج دین اسلام سروده شده است در این مقاله براساس روش تحلیلی –توصیفی «تشبیه» به عنوان دعنصر اصلی و سازنده تصویر در شعر وی،استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته و به این نتیجه دست یافتیم که شاعر از عناصر طبیعت برای بیان اشعار خود فراوان بهره برده و اکثر تشبیهات در این منظومه حسی به حسی ، و حول محور عناصر طبیعی است که بسامد بالای استفاده از ماه ، خورشید ، باد،آب،آتش ، زمان ، مکان و نباتات نمونه بارز ساده و زودیاب بودن این تشبیهات می باشد و از این طریق بخشی از وجوه هنری، خود را به نمایش می گذارد