نگاهی روایت‎‎شناسانه به داستان «جمشید» در شاهنامه

در این جستار، داستان جمشید در شاهنامه بر اساس دیدگاه روایت‏شناسانه تحلیل شده است و و سعی شده که کنش گفتمانی و مربع معنایی آن بر اساس نظریۀ گرماس بررسی شود؛ زیرا مطالعۀ ساختار و فرم روایت‌ها، به ما امکان می‌دهد تا به معنای جدیدی از یک اثر ادبی دست یابیم. این پژوهش به شیوۀ کتابخانه‎ای و بر مبنای توصیف و تحلیل انجام شده و هدف از انجام آن واکاوی کنش گفتمانی و مربّع معنایی حاکم بر داستان جمشید در شاهنامه بر مبنای الگوی گرماس است تا بتوان بدین طریق به میزان ساختاری و روایی بودن این داستان و انطباق این اثر با نظریۀ گرماس پی برد. در این پژوهش داستان جمشید در شاهنامه از دیدگاه روایت‎شناسانه و بر اساس نظریّۀ گرماس بررسی و تحلیل شد. در نهایت می‎توان گفت داستان جمشید در شاهنامه، در قالب نظریّۀ‌ ساختارگرایانه و معناشناسانۀ گرماس قابل بررسی و تحلیل است.