طبقه‌بندی موضوعی و آسیب‌شناسی پژوهش‌های شاهنامۀ فردوسی (مطالعۀ موردی مقالات و کتاب‌ها)

یکی از حوزه‌های مورد توجه پژوهشگران ادبیات فارسی، شاهنامۀ فردوسی است که از همان سده‌های ابتدایی پس از سرودن شاهنامه همواره مورد نظر بوده است و پژوهش‌های مختلفی چه به صورت مقالات تاثری و چه به صورت کتاب و تک‌نگاری‌ها دربارۀ آن صورت گرفته است. همین گستردگی پژوهش‌ها موجب شد تا توجه به شاهنامه از جنبۀ نگارش کتاب‌شناسی نیز مورد توجه قرار بگیرد و کتاب‌شناسی این اثر گرانقد فارسی از آغاز تا سال 1385 انجام شود. در پژوهش‌ها با توجه به گستردگی پژوهش‌های دانشگاهی صرفاً مقالات و کتاب‌هایی که از سال 1386 تا سال 1398 دربارۀ شاهنامه نگارش یافته است، به صورت موضوعی طبقه‌بندی شده است. پس از طبقه‌بندی موضوعی و با توجه به آنکه حوزۀ نقد ادبی وسیع‌ترین بخش در پژوهش‌های صورت گرفته دربارۀ شاهنامه است و برخی از این پژوهش‌ها نیاز به بازنگری دارند؛ از این رو مقالات و کتاب‌های نوشته شده دربارۀ شاهنامه از منظر آسیب‌شناسی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.