بررسی ساختار استعاری تصاویر در جهانگیرنامه

ادبیّات خاستگاه تجلّی اندیشه‌ها و نمایان‌گر عواطف انسان و نیز آیینه‌ی تمام نمای زندگی واقعی انسان‌هاست که در انواع گوناگونی عرضه شده ویکی از این انواع، حماسه است که در عرصه پهناور ادبیّات فارسی تجلّی یافته، از جمله‌ی این آثار حماسی، منظومه‌ی جهانگیرنامه می‌باشد که این اثر به زبان فارسی و بیانگر نبرد رستم با پسرش جهانگیر است، از مولّف اثر اطّلاع چندانی در دست نیست به‌جز این‌ که در بیت پایانی خود را قاسم مادح معرفی کرده که در هرات به نظم این اثر پرداخته است. این اثر حماسی ضمن اینکه از خصایصی چون سادگی بیان و عدم تعقییدهای معنوی برخوردار می‌باشد امّا مشحون از صنایع ادبی است. از جمله‌ صور پر بسامد در این اثر می‌توان به استعاره اشاره کرد که در ساختار تصاویر متعدد و زیبایی به کار رفته است، بدین منظور در این مقاله کوشیده‌ایم تا با مطالعه در متن کتاب به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی استعاره و چگونگی بهره‌گیری شاعر از این صورت خیال در ساخت تصاویر بپردازیم که با توجّه به بررسی‌های انجام شده مشخص می‌گردد که سراینده با استفاده از استعاره در خلق توصیفاتی چون طبیعت، شب و روز، ماه و خورشید، اشخاص، پهلوانان، میدان رزم