بررسی تم غالب در منظومه لیلی و مجنون مکتبی شیرازی

در عرصه ادب و فرهنگ فارسی برخی شاعران با اینکه شاهکارهای ادبی بسیاری خلق کرده اند امّا گمنام مانده اند و نامشان بر سر زبان ها نیست؛ از جمله ی این شاعران، مکتبی شیرازی، از شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری یعنی اواخر دوره ی تیموری و اوایل دوره ی صفویه است. لیلی و مجنون مکتبی شیرازی بر وزن هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف در سال 895 و در 2160 بیت سروده شده است. تم یا درونمایه از عناصر مهم ادبیات داستانی است، از توصیف به وجود می آید؛ به این صورت که اگر بپرسند« از این داستان چه چیزی یاد گرفتید؟» پاسخ همان درونمایه یا تم خواهد بود. درونمایه در تمام بخش های داستان وجود دارد؛ به زبان نویسنده گفته نمی شود، ولی خواننده آن را می شنود. این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی درصدد آن است که به بررسی تم غالب و اصلی داستان لیلی و مجنون مکتبی شیرازی بپردازد، نتایج این پژوهش نشان می دهد که بارزترین و تم اصلی روایت لیلی و مجنون مکتبی، درونمایة عاشقانه آن و عشق و دلدادگی لیلی و مجنون است؛ علاوه بر تم اصلی تم های فرعی دیگری از جمله: جامعة مردسالاری، عشق و دلدادگی، تعصبات قومی و قبیله ای، قضا و قدر و غیره در این روایت به چشم می-خورد.