بازتاب علاقه‌ی اجتماعی در اشعار پروین اعتصامی با رویکرد روان‌شناسی فرد نگر آلفرد آدلر

اشعار پروین اعتصامی ازجمله آثار کلاسیک فارسی است که موردتوجه و اقبال عام و خاص قرارگرفته‌است. می‌توان گفت ازجمله دلایل این اقبال، توجه خاص پروین نسبت به مفهوم بشردوستی و توجه به رفاه افراد جامعه‌ی انسانی بوده است. وی همواره الگوی جامعی از جامعه‌ی ایده‌آل در اشعارش ارائه کرده‌است. وی به‌واسطه‌ی انتقادات از مفاسد اجتماعی، خواهان ایجاد جامعه‌ای آرمانی است که در آن همه‌ی افراد جامعه بتوانند به کمال بشری نائل شوند. هدف نهایی پروین در اغلب اشعارش، وحدت افراد بشری در یک اجتماع واحد است. وی در اشعارش همدلی با هر عضو نژاد انسان را مطرح کرده است. از سوی دیگر آلفردآدلر روان‌شناس فردنگر، از علاقه‌اجتماعی سخن گفته است. در دیدگاه آدلر علاقه‌ی اجتماعی، گرایش فطری انسان‌ها به همکاری کردن با یکدیگر برای ساختن جامعه‌ای هماهنگ و مولد است. ازنظر آدلر شخصی که احساس اجتماعی رشد یافته‌ای دارد برای کمال تمام انسان‌ها در یک جامعه‌ی ایده‌آل تلاش می‌کند. علاقه‌ی اجتماعی را می‌توان به‌صورت نگرش ارتباط داشتن با کل بشریت و همدلی با هر عضو نژاد انسان تعریف کرد. ازنظر آدلر فردی که دارای این احساس باشد «تیپ مفید به حال جامعه» در سبک‌های زندگی اجتماعی نامیده می‌شود. در پژوهش حاضر، علاوه‌بر ایجاد ارتباط میان دو علم روان‌شناسی و ادبیات؛ به بررسی تطبیقی قرابت‌های غالب بین اندیشه‌های پروین با نظریه‌ی روانشناسی آدلر، براساس الگوهای ارائه‌شده از سوی این روانشناس پرداخته‌شده است.‌شیوه‌ی پژوهش، کتابخانه‌ای و اسنادپژوهی است. نتایج نشان‌دهنده‌ی این است که مضامین اجتماعی و علاقه به مصلحت اجتماعی در اشعار پروین مطابقت زیادی با نظریه‌ی علاقه‌ی اجتماعی آدلر دراین‌باره دارد.