رفتار شناسی و اخلاق پادشاهان اسطوره ای و تاریخی در حماسه ملی

«شاهنامه» حماسه ملی ایرانیان است ؛ که خوشبختانه از دستبرد زمانه ی جافی مصون مانده وتندرست به دست ما رسیده است . هرچندکه ؛این کتاب ،در نوع ادبیِ حماسه طبقه بندی می شود ؛ امّا از سویی با مداقّه در منش پادشاهان وپهلوانان حماسه ونتیجه گیری های فردوسی از آن ها وتوضیحاتی که در خطب داستان ها داده می شود، ادبیات تعلیمی از آن دریافت می شود. با دقّت در اخلاق و رفتار پادشاهان وهمین طور پهلوانان وقهرمانان داستان می توان آموزه های تعلیمی و اخلاقی راهم از آن ها به دست داد. این پژوهش بر آن است تا با بررسی اخلاق نیکو وپسندیده ی پادشاهان حماسه و همین طور مقایسه ی آن با منش های ناپسند پاره ای از پادشاهانِ دیگر، آموزه های اخلاقی را از آن استخراج نماید ونشان دهد که پادشاهان به صرف شاه بودن ستمگر و خون ریز و لزوما دارای خصایص منفی نیستند ؛بلکه پاره ای از ایشان متخلق به اخلاق حسنه هستند تا جایی که تا مرتبه ی پیامبری نیز بر بالیده اند. عدالت و توانمندی در مدیریت کشور و ارائه برنامه های متعالی در جهت مردم داری، البته نه مردم سالاری، از تعدای از این پادشاهان نمادی مقدّس ساخته است. و همین طوربرنامه های مدیریتی ایشان می تواند، هنوز هم راهنمای عمل مدیران قرار گیرد. در این میان رفتار ناپسند وشرم آور و غیر اخلاقی برخی پادشاهان دیگر در حماسه به برجسته دیده شدن خوی پسندیده برخی دیگر کمک می کند.