آداب و رسوم درباری در شاهنامه فردوسی

شاهنامه (شه نامه یا نامۀ نامور)، خداینامه و بهین نامه کتابی است که حکیم ابوالقاسم فردوسی خداوندگار حماسه و خرد در قرن چهارم به نظم درآورده است. این کتاب علیرغم شهرت خود به اثر حماسی- اساطیری، مباحث متنوعی را پوشش داده و با مطالعه آن می-توان اکثر آداب و رسوم را استخراج کرد که یکی از جذاب ترین موضوعات می تواند آداب و رسوم و زندگی درباری باشد. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با روش مطالعه کتابخانه ای، برخی از آداب و رسوم درباری آن دوره همچون آیین جلوس و بر تخت نشستن شاهان، رسم بار دادن و باریابی، برگزاری جشن ها از جمله جشن باستانی همگانی از جمله نوروز، سده و مهرگان و جشن های مخصوص درباری از جمله جشن تاج گذاری، حک شدن نام و تصویر پادشاه روی اشیای قیمتی و آداب و رسوم ویژه نامه خواندن را مورد بررسی قرار می دهد. این مقاله ما را به آداب و رسوم ایران باستان رهنمون کرده و عظمت ایران باستان را نمایان می سازد.