شاهنامۀ فردوسی حماسه‌ای ملی و افسانۀ قرون ویکتور هوگو حماسه‌ای مصنوع

حماسه یکی از قدیمی‎ترین ژانرهای ادبی جهان به شمار می‎رود و نزد اقوامی یافت می‌شود که تاریخ و تمدنی کهن دارند. مردم سرزمین‌هایی چون ایران، هند، یونان از جمله کسانی هستند که حماسه سرایی در میان آنان رواج داشته است. شاهنامۀ فردوسی حماسۀ ملی ایران یا به عبارتی دیگر حماسه‌ای طبیعی است، این اثر جایگاه خود را از هزار سال پیش در دل و جان اقوام ایرانی حفظ کرده است. درهم‌تنیدگی شاهنامه با مردم ایران به این علت است که شاهنامه نه تنها تاریخ و افتخارات مردم این سرزمین را زنده نگه داشته است، بلکه باعث شده تا زبان فارسی همواره استحکام خود را حفظ کند، در عین حال شاهنامه یک اثر بدیع ادبی است. نوع دیگری از حماسه نیز وجود دارد که به آن حماسۀ مصنوع گفته می‌شود، که سراینده به خلق حماسه می‌پردازد. قسمتی از این نوع حماسه تخیلی است، پس نمی‎تواند جایگاهی مانند حماسۀ ملی در دل مردم آن سرزمین داشته باشد. دیوان حماسی افسانۀ قرون اثر ویکتور هوگو، که در قرن نوزدهم سروده شده، از این دست است. در این پژوهش علاوه بر مطالعۀ ویژگی‎های حماسۀ ملی و حماسۀ مصنوع، به معرفی دو حماسۀ ایرانی و فرانسوی و به پذیرش شاهنامه و افسانۀ قرون در فرانسه و ایران می‎پردازیم.