انعکاس پیشه ها در شعر فارسی و تمرکز بر قصاب کاشانی

حضور پیشه ها در شعر فارسی از ابتدا جلوه های گوناگونی داشته است، که یکی از آنها بازتاب در نوع شعری شهر آشوب است. شاعران نیز از این مشاغل به صورت های مختلف بهره جسته اند و گاهی شاعر، صاحب حرفه و پیشه ای بوده است. و در کنار این شغل به شاعری هم می پرداخته است؛ نظیر قصاب کاشانی. رویکرد ادبی این مشاغل که تنوع و تعداد آنها هم قابل توجه است در شهرآشوب ها دیده می شود. شهرآشوب های صنفی ای که شاعران این سبک سروده اند از گونه های منحصر به فرد این نوع شعری در ادبیات فارسی است. صاحب قدیمی ترین شهرآشوب های صنفی را مسعود سعد سلمان دانسته اند و اولین و تنها شاعره ای که در این نوع ادبی به آشوب گویی پرداخته مهستی گنجوی است. از میان شاعران صاحب پیشه به قصاب کاشانی پرداخته ایم که توانسته است با توجه به سطح سواد خود اشعاری قابل تحسین علاوه بر مضامین عرفانی و غنایی در مضمون آفرینی پیشة خود، ابتکاری داشته باشد. پیشة قصابی خود بازتاب هایی در شعر شاعران ادب فارسی داشته است؛ که اشاره به جلوة معشوق در شعر سنایی از بارزترین آنها به شمار می رود.