بررسی برخی از تصاویر شاعرانه در سام نامه ی خواجوی کرمانی

سام نامه ی خواجوی کرمانی، منظومه ای است در باب زندگی سام نریمان. سراینده در این اثر به وصف صحنه و رخدادهایی می پردازد که اساس یک منظومه ی حماسی – عاشقانه است و تصاویر متعددی از وقایع جاری در بطن این اتفاقات را با بهره از صور خیال مختلف ارائه می دهد که در این مقاله قصد بر آن است تا به شیوه ی تحلیلی و توصیفی به بررسی این تصاویر و توان هنری او در بهره گیری از لطایف ادبی و گونه های مختلف صور خیال بپردازیم و نمونه هایی از تصاویر را که در مواضعی چون وصفِ افراد، اماکن، طبیعت، موجودات تخیلی، وصال یار و ... به کار رفته است بررسی و نقد نماییم تا در نتیجه به میزان قدرت سخنورانه و چگونگی نگاه شاعرانه ی سراینده در داستان پردازی حماسی و ساخت تصاویر شعری متناسب با این موضوع آگاهی یابیم که با این بررسی مشخص گردید خواجو در داستان سرایی و بویژه این منظومه از زبانی استعاره گرا بهره گرفته و ضمن بسامد بالای این صورت از خیال ، کنایه و تشبیه را نیز در ساخت تصاویر از نظر دور نداشته است. در مباحث عاشقانه ی داستان، چیرگی استعاره در توصیف رخدادهای میان عاشق و معشوق محسوس تر از سایر تصاویر است.