زن در آیینه ذهن فردوسی و اسدی طوسی

در آثار حماسی فاخر همچون شاهنامه ی فردوسی و گرشاسپ نامه اسدی طوسی، زن نقشی فعاّل، و تاثیرگذار دارد. ذهن این دو شاعر هرگز نمی پذیرد شخصیّت زن را موجودی منفعل و بی هویّت نشان دهد. با بررسی ابیات و داستان ها شاهنامه و گرشاسب نامه به نقش و جایگاه مهم زن در آیینه ذهن فردوسی و اسدی طوسی پی برده می بریم و درمی-یابیم که زنانِ در آثار آن ها نقش های گوناگونی را بازی می کنند. حتی زنان گاهی در قالب نقش هایی می روند که به واسطه ی آن محدودیت های فرهنگی و اجتماعی زمان خود را در هم می شکنند. در نگاهی کلی نقش و شخصیّت زنِ شاهنامه فردوسی و گرشاب نامه اسدی طوسی، مثبت است. گویی خواسته اند توجّه خواننده را به نکات و ویژگی های مثبت آنان و جایگاه والایِ زنان در آن روزگاران سوق دهد و آن را به عنوان نیمه ی پنهان جامعه معرفی می کند، که نقشی بنیادین در استحکام زیربنای جوامع دارد. همچنین دراین بررسی که به شیوه ی کتابخانه ای انجام گرفته، سعی شده تا از ابیات اصیلی که توسط این دو شاعر عالی قدر سروده شده استفاده شود و از ابیاتی که احتمال الحاقی بودن آن زیاد است در تحلیل استفاده نشود.