>
Fa   |   Ar   |   En
   تحلیل موسیقی درونی منظومه های غنایی «زهره و منوچهر» ایرج میرزا و «ایرج و هوبره» قاسم لاربن  
   
نویسنده کمرپشتی عارف ,سلیمان پور مریم
منبع هشتمين همايش ملي متن پژوهي ادبي - 1398 - دوره : 8 - هشتمین همایش ملی متن پژوهی ادبی - کد همایش: 98190-86647 - صفحه:0 -0
چکیده    موسیقی جزء جدایی ناپذیر شعر است که به چهار نوع بیرونی، کناری، درونی و معنوی تقسیم می شود. موسیقی درونی شعر برآمده از کلماتی است که با بکارگیری آرایه هایی چون: جناس، سجع، تصدیر، هم حروفی و هم صدایی نمود می یابد تا هم سو با وزن شعر، کلمات نیز در هر بیت، موسیقی آفرین شوند و گوش نوازی و دل نشینی شعر افزون گردد. پژوهش حاضر، مثنوی های «زهره و منوچهر» ایرج میرزا و «ایرج و هوبره» قاسم لاربن آخرین منظومه های غنایی کلاسیک ادبیات فارسی را با روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار داده و به این پرسش پاسخ می دهد که برجستگی موسیقی درونی کدام منظومه بیش تر است و به چه دلیل؟ یافته های تحقیق بیانگر آن است که موسیقی درونی منظومة «ایرج و هوبره» نسبت به «زهره و منوچهر» با برتری بسامد سجع متوازی (05/31 % به 05/23 %)، جناس (91/43 % به 81/32 %) به ویژه تاثیر جناس مضارع، هم صدایی مصوت «آ» (65/72 % به 09/61 %) و هم حروفی صامت «ر» (07/20 % به 29/15 %) برجسته تر است. اشتراک وزن و حرف روی در سجع متوازی، واقع شدن بیش تر کلمات سجع متوازی به صورت جناس مضارع، تاثیر مصوت بلند «آ» در القای مضامین منظومه های غنایی در بیان تفاخر، غم، اندوه و ... ، نیز نقش صامت «ر» در روانی و حرکت کلمات، موسیقی درونی منظومة «ایرج و هوبره» را برجسته تر ساخته است.
کلیدواژه موسیقی درونی، ایرج میرزا، منظومة زهره و منوچهر، قاسم لاربن، منظومة ایرج و هوبره.
آدرس
پست الکترونیکی 60.soleymanpour@gmail.com
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved