راست نمایی در داستان های اژدها در شاهنامه و گرشاسب نامه

اژدها از موجودات خیالی است که در افسانه ها و اسطوره های اغلب ملل جهان از جمله حماسه های ایرانی از آن یاد شده است و در برخی اسطوره ها، نمادی مثبت و در بعضی، نمادی اهریمنی شمرده می شود. جنگ با اژدها و پیروزی قهرمانان بر آن از بن مایه های رایج در اساطیر است که متناسب با شان مثبت یا منفی آن در فرهنگ ملل باید تاویل شود. داستان نبرد قهرمانان با اژدها در شاهنامه و گرشاسب نامه نیز از جمله داستان هایی است که نیاز به تاویل و تفسیر دارد تا به باور مخاطبان نزدیک شود. در این دو حماسه، چهرۀ اهریمنی اژدها، بر وجه مثبت آن غلبه دارد و تنها در یک مورد در جادو، یاریگر قهرمان است. در این مقاله کوشش می شود با بررسی داستان های ضحاک، فریدون، اردشیر، بهرام گور، اسکندر، بهرام چوبینه در شاهنامه و نبرد گرشاسب با اژدها در گرشاسب نامه، سعی سرایندگان این دو منظومه در واقعی نمودن اژدها نشان داده و نیز معنای نمادین این موجود وهمی با توجه به بافت داستان، کاویده شود.